Quiz:ปริศนา ปัญหาลวง

     สวัสดีนักอ่านที่เข้ามาอ่านเรื่องนี้นะครับ ก่อนที่คุณจะกดเข้าไปอ่านนิยายของผม ผมขอเอ่ยคำพูดสั้นๆก่อนนะครับ

     “ขอโทษครับ”

     ว่ากันตามตรงแล้ว นี่เป็นนิยายเรื่องที่สี่ที่ผมได้แต่ง แต่ก็เป็นนิยายเรื่องแรกที่ผมกล้าเอามาลง(ที่จริงผมมีนิยายอีกเรื่องที่เคยลงนะ แต่ผมไม่ถือว่าเป็นนิยายละกัน ผมว่ามันเป็นผลงานที่ไม่ค่อยดี) คือเนื่องจากที่ผมได้ลองเขียนนู่นนี่นั่นมาหลายครั้งแล้ว ผมจึงเข้าใจได้ว่า

     ‘ตัวผมไม่มีความสามารถในการสร้างเอกลักษณ์ของตัวละครเลย’

     ทุกครั้งที่ผมสร้างตัวละครขึ้นมาหลายๆตัว ถึงจะกำหนดรูปแบบการกระทำ และนิสัยของตัวละครแล้ว แต่พอเริ่มเรื่องไปซักพักหนึ่ง ผมก็แยกไม่ออกเลยว่าคนที่กำลังพูดอยู่คือใคร เพราะฉะนั้นแล้ว ผมเลยขอกำหนดรูปแบบการสนทนาของผมขึ้นมาตามนี้ครับ

     “(ชื่อผู้พูด):(เนื้อหาการสนทนา)”

     ซึ่งรูปแบบการสนทนานี้ อาจจะทำให้หลายๆคนไม่ชอบก็ได้ เพราะฉะนั้นผมเลยขอโทษผู้อ่านตามที่บอกไว้ข้างบนเลยนะครับ

     ขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับ ขอให้สนุกกับนิยายของผมไม่มากก็น้อยครับ :)

ปล. ขอบอกอีกนิดนึงนะครับ เรื่องชื่อตัวละคร พอดีผมไม่รู้จะตั้งว่าอะไรดี เพราะฉะนั้น ถ้าเข้าไปอ่านแล้วคิดว่า “ชื่ออะไรวะเนี่ย โคตรมักง่ายเลย” ก็ขอโทษด้วยนะครับ

เรื่องย่อ

     นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายที่มีเพียงแค่ชีวิตประจำวันของเด็กน้อยวัยประถม25คนเท่านั้น ไม่มีเหตุการณ์ถูกอัญเชิญไปต่างโลก ไม่มีเหตุการณ์ถูกจับเข้ามาในห้องปริศนาที่ต้องฆ่าทุกคนเพื่อจะออกจากห้อง ไม่มีเหตุการณ์สัตว์ประหลาดตัวใหญ่กำลังทำลายเมืองจนต้องให้ใครบางคนแปลงร่าง3นาทีเพื่อต่อสู้ด้วย เป็นนิยายที่ไม่มีอะไรเลยแม้แต่น้อย ผมจะขออธิบายด้วยการพาไปดูหนึ่งในเรื่องราวของพวกเขากัน

     "นี่นักเรียน วันนี้ครูมีปัญหามาให้พวกเราคิดกันนะ ถ้าใครคิดออกล่ะก็ครูจะเพิ่มคะแนนให้นะ"

     คุณครูที่อยู่หน้าห้องพูดขึ้นมา แต่น่าเสียดายไม่มีใครฟังเธอเลยแม้แต่น้อย นักเรียนทั้งหลายต่างพากันพูดคุยกันเองอย่างสนุกสนาน

     "นักเรียนจ๊ะ ครูปัญหาสนุกๆมาให้พวกเธอเล่นด้วยล่ะ ถ้าใครตอบได้ครูมีรางวัลให้ด้วยนะ"

     คุณครูพูดอย่างนิ่มนวลพร้อมกับหยอดคำพูดพวกคำว่า 'เกม' หรือ 'รางวัล' เพื่อให้เหล่านักเรียนหันมาสนใจ แต่ว่า

     "เฮ้! พวกเรา! ไปเตะบอลกันหลังห้องดีกว่า!"

     เด็กน้อยคนหนึ่งพูดขึ้นมา จากนั้นจึงหยิบลูกฟุตบอลออกมาเล่น

     "นี่ ตอนนี้ยังอยู่ในคาบเรียนอยู่นะ เดี๋ยวครูดุหรอก"

     เด็กน้อยอีกคนพูดแทรกออกมา

     "คุณครูเหรอ ช่างเขาสิ!"

     เด็กน้อยที่ถือลูกบอลพูดพลางหัวเราะเสียงดัง คุณครูที่ได้ยินดังนั้นเอ่ยออกมาทันที

     "นี่นักเรียน ถ้าไม่คิดจะตอบปัญหาครูล่ะก็..."

     เธอเงียบเล็กน้อย จากนั้น

     "อย่าหวังเลยว่า Xูจะปล่อยพวกOึงกลับบ้าน"

     เด็กน้อยที่ถือลูกบอลหมุนตัวกลับมานั่งที่ในพริบตา

     "เอ้า! พวกเรา! มาช่วยกันคิดดีกว่า ชั้นอยากแก้ปัญหาของคุณครูจะแย่อยู่แล้ว!"

     เขาพูดขึ้น

     "ดีมากจ๊ะนักเรียน งั้นครูจะบอกปัญหาล่ะนะ ปัญหาก็คือ..."

     นี่คือหนึ่งในเรื่องราวของพวกเขาที่ไม่มีอะไรเลยอย่างที่ผมบอก เพราะฉะนั้นถ้าเบื่อกันก็ขอโทษนะครับ :)

 

?THE ORA